Ονοματεπώνυμο: Γεώργιος Καράτζιος
Σωματείο: Π.Α.Σ ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ
Πότε ξεκίνησες την ποδηλασία και τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε;
Ξεκίνησα πριν από 4 χρόνια σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Αυτό που με παρακίνησε ώστε να δω την ποδηλασία με άλλο μάτι ήταν ένας λαϊκός γύρος ο οποίος γίνεται κάθε χρόνο στα Τρίκαλα. Εκεί πήρα μέρος για πρώτη φορά με ένα ποδήλατο του πατέρα μου που δεν άλλαζε ταχύτητες γιατί είχαν χαλάσει και το κατάλαβα μέσα στον αγώνα. Όταν τερμάτισα είχα πεισμώσει τόσο πολύ που είπα του χρόνου θα βγω 3άδα. Αυτός όμως που πραγματικά με παρακίνησε και με έκανε να αγαπήσω το ποδήλατο -και πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα υπήρχα και εγώ στην ποδηλασία- είναι ο Στέλιος ο Βάσκος.
Είναι τελικά η ποδηλασία ολόκληρη - ή σχεδόν ολόκληρη - η ζωή σου;
Η ποδηλασία είναι ολοκληρωτικά όλη μου η ζωή. Έχω στερηθεί πολλά πράγματα και αυτό δε το κάνει οποιοσδήποτε, μόνο κάποιος που αγαπάει αυτό που κάνει. Έχοντας δύο αξιοθαύμαστους προπονητές πρώτα τον Στέλιο τον Βάσκο και τώρα τον Δημήτρη τον Γρατσάνη έμαθα και μαθαίνω να σέβομαι, να αγαπάω, και να στηρίζω την επιλογή που έχω κάνει.
Ποια από τις μεγάλες διακρίσεις που έχεις κατακτήσει όλα αυτά τα χρόνια, έχεις ξεχωρίσει και γιατί;
Ακόμα πιστεύω πώς δεν έχω κάνει πολύ μεγάλη διάκριση αναφερόμενος πάντα σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι όμως 5 διακρίσεις που δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω γιατί τις χάρηκα όλες το ίδιο. Είναι η 3η θέση που πήρα στο Βαλκανικό πρωτάθλημα δρόμου εφήβων, η 5η θέση την πρώτη μέρα στα Αλεξάνδρεια (ανάβαση Λιτόχωρου ανδρών και εφήβων, open) όπου ήμουν 8'' πίσω από τον Ταμουρίδη ο οποίος για εμένα είναι είδωλο, φέτος που βγήκα πρώτος στο circuit στα Αλεξάνδρεια ανδρών και εφήβων, η 4η θέση στον προκριματικό των πόντων στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα πίστας εφήβων και όταν πήρα την κίτρινη φανέλα από Τούρκο αθλητή στα BLACK SEA GAMES στο 3o κ 4ο εταπ.
Τι θα επιθυμούσες να αλλάξει στην ελληνική ποδηλασία;
Η νοοτροπία ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε στον δρόμο και έτσι τους ενδιαφέρει μόνο η πίστα. Αυτό δεν είναι σωστό γιατί στην ουσία όλοι από τον δρόμο βγαίνουν. Έτσι θα επιθυμούσα να αλλάξει η νοοτροπία που έχουν και επίσης να δίνουν ίσες ευκαιρίες και στα παιδιά που ασχολούνται με τον δρόμο ώστε να μην φτάνουν σε σημείο να λένε ότι είναι παιδιά "κατώτερου Θεού".
Πέραν των γνωστών στερήσεων που αντιμετωπίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό γενικότερα, εσύ θεωρείς ότι έχασες "κάτι", ακολουθώντας το δρόμο που επέλεξες να διανύσεις;
Πιστεύω πως δεν έχασα τίποτα, γιατί όταν αγαπάς αυτό που κάνεις μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις.. Πιστεύω ότι κέρδισα πολύτιμα πράγματα όπως είναι η φιλία με άλλους συναθλητές, τα ταξίδια στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό που αν δεν είχα ασχοληθεί με τον αθλητισμό πιθανόν να μην είχα κάνει.
Tο όνειρό σου ως αθλητής πλέον, μέχρι πιο σημείο φτάνει;
Βλέποντας την κατάσταση πού συμβαίνει στην Ελλάδα τα δικά μου τα όνειρα "φρενάρουν" χωρίς να το θέλω. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχω όνειρα. Όπως όλοι οι αθλητές έχουν όνειρο να διακριθούν πάνω στο άθλημα που ο καθένας κάνει, έτσι και εμένα όνειρο μου είναι να διακριθώ σε παγκόσμιο επίπεδο, και να τρέξω στο Γύρο Γαλλίας. Το τελευταίο είναι όνειρο άπιαστο δυστυχώς...
Τι ποδήλατο καβαλάς;
Δρόμου: Ideal Stage
Χρονομέτρου: Orbea Ordu
Πίστας: FIDUSA
Εκτός της ποδηλασίας στην προσωπική σου ζωή με τι ασχολείσαι;
Ασχολούμαι με τα κατοικίδια μου που δεν είναι και λίγα!!!