Τα σχαράκια των πεταλιών είναι από τα κομμάτια του εξοπλισμού, με τα οποία συνήθως δεν ξανασχολούμαστε μετά την τοποθέτηση τους. Αυτό που διαφεύγει στους περισσότερους ποδηλάτες, είναι ότι τα εξαρτήματα αυτά είναι αναλώσιμα, και πρέπει -ακόμη και αν οπτικά φαίνονται σε καλή κατάσταση- να τα αντικαθιστούμε οπωσδήποτε μια φορά το χρόνο, για λόγους ασφαλείας: είναι ο συνδετικός μας κρίκος με το ποδήλατο και καταπονούνται διαρκώς, μεταφέροντας τη δύναμη μας στα πετάλια.
Θα χρειαστούμε οπωσδήποτε ένα σετ καινούργια σχαράκια συμβατά με τα πετάλια μας, καθώς και έναν ανεξίτηλο μαρκαδόρο για σκούρες επιφάνειες (π.χ. ασημί ή λευκό). Επίσης απαραίτητο είναι το κλειδί Allen που θα χρειαστούμε για να ξεσφίξουμε τις παλιές βίδες και να σφίξουμε τις καινούργιες -συνήθως 3 ή 4mm, το πολύ 5mm (ανάλογα με τον τύπο των πεταλιών/σχαρακίων).
Με τον ανεξήτιλο μαρκαδόρο, ακολουθούμε το περίγραμμα των παλιών σχαρακίων όσο πιο κοντά γίνεται, ώστε να μη μείνουν κενά και να είναι ακριβέστερη η τοποθέτηση των νέων. Αν χρειαστεί, περνάμε τον μαρκαδόρο δύο ή τρεις φορές μέχρι να καλυφθούν όλα τα κενά -ιδανικά, το χρώμα του μαρκαδόρου θα λερώσει τα σχαράκια στο πλάι τους (βλ. επόμενη φωτογραφία).
Ξεσφίγγουμε τις παλιές βίδες μία-μία: Μην ξεχαστείτε, ξεσφίγγουν αντίθετα με τη φορά του ρολογιού και θεωρητικά δεν πρέπει να σας δυσκολέψουν ιδιαίτερα. Αν για κάποιο λόγο το κλειδί Allen δεν μπαίνει ή δεν κάθεται καλά στην υποδοχή της βίδας, ελέγξτε α) αν είναι το λάθος το μέγεθος κλειδιού, χρησιμοποιήστε το σωστό β) αν είναι στρογγυλεμένες οι άκρες του, χρησιμοποιήστε ένα καινούργιο γ) αν η βίδα έχει μέσα στην υποδοχή της κάποιο χαλικάκι που εμποδίζει την είσοδο του Allen, θα χρειαστείτε ένα μεταλλικό σουβλί ή ένα λεπτό κατσαβίδι για να το βγάλετε ή να το σπάσετε (το χαλικάκι!).
Τοποθετούμε τα νέα σχαράκια μέσα στο περίγραμμα των παλιών, και σφίγγουμε διαδοχικά τις βίδες τους: Γυρίζουμε δεξιόστροφα (=φορά ρολογιού) την κάθε βίδα μέχρι να νιώσουμε αισθητή αντίσταση, και μετά πηγαίνουμε στην επόμενη. Έπειτα, επιστρέφουμε στην πρώτη και σφίγγουμε ξανά, ακολουθώντας τον ίδιο κύκλο μέχρι όλες οι βίδες να είναι καλά σφιγμένες και να έχουν -όσο το δυνατό- την ίδια τάση. Κάθε φορά που σφίγγουμε μια βίδα, προσέχουμε να μη μετακινηθεί το σχαράκι από τη θέση του.
Ιδανικά χρησιμοποιούμε ροπόκλειδο, αν είναι διαθέσιμο, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι όλες οι βίδες είναι το ίδιο σφιγμένες, αλλά και ότι δε θα κάνουμε κάποια ζημιά βάζοντας υπερβολική δύναμη. Οι τιμές για τη ροπή σύσφιξης αναφέρονται σε N·m ("Νιουτόμετρα") στο εγχειρίδιο των πεταλιών ή/και των παπουτσιών. Αν τα δύο εγχειρίδια διαφωνούν μεταξύ τους, δε σφίγγουμε τις βίδες περισσότερο από την προδιαγραφή των παπουτσιών -θα είναι κρίμα να καταστρέψουμε τις carbon σόλες μας ή να χαλάσουμε κάποιο σπείρωμα σε αυτές.
Voila! Τα παπούτσια μας είναι έτοιμα για ακόμη περισσότερα χιλιόμετρα, γεμάτα ανηφόρες και σπριντ. Τα καινούργια σχαράκια έχουν τοποθετηθεί ακριβώς στη θέση που βρίσκονταν τα παλιά* και προσφέρουν πιο σίγουρο κούμπωμα από τους πολυκαιρισμένους προκατόχους τους.
Θα παρατηρήσετε ότι τα γκρίζα σχαράκια της φωτογραφίας στο πίσω τους μέρος δεν εφάπτονται ακριβώς με το ίχνος του μαρκαδόρου. Αυτό συμβαίνει επειδή ο συγκεκριμένος τύπος έχει λιγότερες μοίρες "πλεύσης" από τα κόκκινα που αφαιρέθηκαν, εξ' ου και η μικρή διαφορά στο σχήμα τους.
Υλικά/Εργαλεία:
Pro tips: