Το "retro" είναι εδώ... ενωμένο-δυνατό!

Δεν πρόκειται για κάτι το νέο, το ξαφνικό. Δεν ήταν τσουνάμι, αλλά κάτι σαν μια "ύπουλη" παλίρροια, σα να ξυπνάς μέσα στη νύχτα για να πας στο μπάνιο και να ανακαλύπτεις ότι το σπίτι σου έχει πλημμυρίσει και το νερό έχει φτάσει μέχρι το γόνατο. Πως έγινε αυτό; Όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους, άλλοι διατηρώντας τα κλασικά τους σχέδια ποδηλάτων επί δεκαετίες, άλλοι αποφασίζοντας να επανακυκλοφορήσουν μοντέλα που είχαν καταργήσει από πριν ο υπογράφων ξεκινήσει το δημοτικό, ενώ άλλοι ξεκίνησαν να το κάνουν εδώ και λίγα χρόνια γιατί απλά ήταν "cool". Έτσι, τώρα πια ο νοσταλγός των παλαιότερων ποδηλάτων μπορεί να βρει στην αγορά -χωρίς να ψάξει ιδιαίτερα- ποδήλατα που θυμίζουν κάτι από τις δεκαετίες του '40, '50, '60, '70, '80!

Κάποια retro ποδήλατα διατηρούν όσο το δυνατό περισσότερο τις "παραδοσιακές" τους ρίζες, ενώ άλλα απλά έχουν φορέσει τη ρετρό-προβιά, κρύβοντας από κάτω της εξελιγμένα κράματα αλουμινίου ή τιτανίου, δισκόφρενα, κέντρα εσωτερικών ταχυτήτων, μετάδοση ιμάντα κ.α. Το παζάρι έχει φρούτα για όλα τα γούστα λοιπόν. Προσωπικά λατρεύω το ρετρό στυλ, όσο και τα ακραία φουτουριστικό -δε βρίσκεις όμως εύκολα επιτυχημένες εφαρμογές του δεύτερου, και αν βρεις κάτι που αξίζει τότε θα είναι πανάκριβο.

Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με τα "παλιομοδίτικα" σχέδια, εκ των οποίων τα περισσότερα είναι σχετικά φθηνά. Ότι είναι φθηνό και όμορφο γίνεται δημοφιλές, ότι είναι δημοφιλές πουλάει. Σύντομα, αν ανοίξετε την πόρτα ενός οποιουδήποτε ποδηλατικού καταστήματος και πετάξετε μια πέτρα, το πιθανότερο είναι ότι θα χτυπήσετε ένα ποδήλατο στυλ ρετρό (αλλά μη το κάνετε, μπορεί να ανοίξει κανένα κεφάλι καταλάθος!). Προχθές πηγαίνοντας στο παντοπωλείο της γειτονιάς μου είδα έναν πιτσιρικά με ένα τσοπεροειδές cruiser Electra, ενώ τις προάλλες ένα retro citybike έξω από γνωστή καφετέρια της Γλυφάδας. Το νερό έχει ήδη φτάσει μέχρι τον αστράγαλο...