Κυνηγητό και στην Σαλαμίνα (για ανεξάρτητες γυναίκες...)

Όταν ξεκίνησα να πηγαίνω σε αγώνες με το ποδήλατο δε φαντάστηκα ότι θα έπαιζα κυνηγητό με άντρες. Και τι κυνηγητό! Όταν με …πιάνουν, με προσπερνούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τρομερή αδιαφορία, ενώ εγώ αγωνιώ μην τους κόψω τη φόρα.

Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι η μικρή συμμετοχή των γυναικών σε αγώνες οδηγεί τους διοργανωτές να τις βάζουν να τρέχουν μαζί με άλλες κατηγορίες, άντρες ή παίδες. Αυτό συνέβη και στη Σαλαμίνα στο Kassimatis Specialized Cup 1. Συνέβη όμως και κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Είχε πολλές γυναίκες! 7 Ελίτ και 5 ανεξάρτητες, αριθμός που πλησιάζει το πανελλήνιο πρωτάθλημα ΜΤΒ-το οποίο είχε αγγίξει τις 15! (Αν σας φαίνεται μικρό το νούμερο κάν'τε κάτι. Φέρτε την επόμενη φορά την φίλη σας!) Και ξέρετε τι; Όταν βλέπω πολλές γυναίκες ενθουσιάζομαι γιατί σκέφτομαι ότι έχω ελπίδες στο μέλλον να παίζω κυνηγητό μόνο με γυναίκες κι ας τρέχουν κάποιες σαν άντρες! Δεν είναι ευχάριστο να τρέχεις μόνη ανάμεσα σε φωτοβολίδες.

Το ιδιαίτερο της υπόθεσης είναι πως οι άντρες έχουν το κυνηγητό στο αίμα τους. Είναι ολίγον μονομάχοι από μικροί. Εκεί που στον αγώνα έκανα άκρη να περάσουν καμιά δεκαριά βιαστικοί (-ΑΚΡΗ-ΑΚΡΗ-ΑΚΡΗ!), ήταν ένας Έλληνας ποδηλάτης που κυνηγούσε λυσσαλέα κάποιον από άλλη χώρα. Εμφανώς θυμωμένος προσπαθούσε να βρει "τρύπα" να τον προσπεράσει. Αλλά ο "ξένος" τον έκλεινε ατελείωτα! Τι λέγαμε για μονομάχους; Έβαλα φτερά στα πόδια για να δω τη συνέχεια αλλά ποιος τους πιάνει αυτούς!

Στον αντίποδα, μια παρέα γυναικών τρέχοντας αντρίκια, έχουν πιάσει την κουβέντα-δεν είχα τόσο μεγάλα αυτιά για να τους ακολουθήσουν…

Όπως και να το κάνουμε πάντως, αργές ή γρήγορες την έχουμε τη χάρη! Λίγο ένα ροζ καλώδιο, λίγο ένα χρωματιστό κράνος, λίγο μερικά στολίδια στα μαλλιά, δίνουμε μια άλλη νότα στον αγώνα. Και αυτός ο αγώνας είχε 12 νότες. Σχεδόν κάναμε το κομμάτι μας. Ας το εκτιμήσουν λοιπόν οι διοργανωτές κι ας μας δώσουν το δικό μας χώρο! Αλλά και εσείς κοπελιές μην μας αφήνετε μόνες!

Photos: