Castellia Marathon 2008

Για αυτόν τον Αγώνα είχα ακούσει διάφορα… Ότι και καλά είναι για "Κουρσάδες" επειδή δεν έχει πολλά τεχνικά κομμάτια αλλά και ότι επειδή έχει μια ατελείωτη ανηφόρα, κάποιοι φίλοι μου "κουρσάδες" που ήταν πέρσι εκεί πήγαν να το παίξουν μάγκες στα πρώτα χιλιόμετρα αλλά μετά στον ανήφορο "κάρφωσαν"… Έχοντας τα σημάδια από τη Σφενδάμη νωπά στην μνήμη μου ακόμα, λέω "Δημήτρη κάτσε πίσω στην εκκίνηση πιάσε το τεμπάκι σου και μην ασχοληθείς με τίποτα και με κανέναν για να βγει καλά"…

Αυτό και έκανα…

Το ξεκίνημα με βρίσκει να είμαι με τους τελευταίους, αλλά σιγά – σιγά στροφάροντας αρχίζω να περνάω αρκετό κόσμο… Όμως μέσα στο μυαλό μου είχα αυτό το "κράτημα" για την γνωστή ανηφόρα… Μετά από κάποια χιλιόμετρα μπαίνουμε σε άσφαλτο με λίγο ανηφοράκι όμως η χαρά μου (λόγω Κούρσας) ήταν μικρή γιατί μετά από κανά χιλιόμετρο μπαίνουμε σε δασικό που αυτός κατέληγε σε αρκετά τεχνικό μονοπάτι που με την σειρά του ξεκίναγε την γνωστή ανηφόρα… Είχαν δίκιο… Γύρω στα 12 χιλιόμετρα συνεχούς ανηφόρας που σε κάποια σημεία είχε πολύ μεγάλες κλήσεις… Αλλά και ένα χιλιόμετρο άσφαλτος που σε βοήθαγε να κάνεις λίγο ορθοπέταλο για να ξεκουραστείς…πάντως όταν έχεις πιάσει το τέμπο σου και δεν "τσιμπάς" με διαφόρους που είτε θα σε περάσουν ή είτε είναι λίγο εμπρός σου και πιστεύεις ότι τους "έχεις" θα σου βγει καλά (φυσικά να έχεις κάνει Προπόνηση). Η κατηφόρα έπειτα λυτρωτική αλλά με πολλές "παγίδες" (λόγω του ότι είχε κρατήσει αρκετό νερό σε πολλά σημεία από τις βροχές και ήθελε προσοχή πως θα περάσεις για να μην φας τα μούτρα σου). Εκεί (στην κατηφόρα) κατάλαβα τι πάει να πει να έχεις πολύ καλή ανάρτηση (είχα αλλάξει πριν από δυο μέρες την Reba Rock Shox που είχα, με μια Marzocchi Corsa WC ’07 που βρήκα σε απίστευτη προσφορά… Φυσικά αυτό είναι άλλο θέμα που θα το αναλύσουμε σε μελλοντικό άρθρο μας). Στο θέμα μας και πάλι… Μετά την κατηφόρα υπήρχε ανεφοδιασμός σε άσφαλτο και μετά απίστευτες ανηφόρες στην Παύλιανη που ευτυχώς είχα "κλείδωμα στην ανάρτηση" και μπορούσα να κάνω ορθοπέταλο… Μετά ακολουθούσε μονοπάτι με τεχνικά σημεία και μετά δασικός με κατηφόρα που κατέληγε σε ένα μικρό κομμάτι άσφαλτο… Αλλά πριν από αυτό είχαμε μια δύσκολη εμπειρία λόγω του ότι μπροστά μας -εκείνη την στιγμή ήμουν μαζί με τον Κώστα Στυλιανού που βγήκε πρώτος στη Α4- είδαμε πεσμένο στο χώμα μετά από πολύ άσχημη πτώση τον γνωστό "Κουρέα" και μας τρόμαξε γιατί ήταν αναίσθητος (φανταστείτε ότι μετά δε θυμόταν καθόλου την τούμπα του) με αρκετά χτυπήματα στο σώμα του αλλά και στο πρόσωπο… Αμέσως σταματήσαμε για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε… Ο Στυλιανού είπε να μην τον κουνήσουμε μήπως έχει πάθει κάτι σοβαρό και προσπαθεί να τον συνεφέρει ρίχνοντας νερό στο κεφάλι του… Εγώ τρέχω αμέσως στην άσφαλτο γιατί εκείνη την στιγμή (στο πουθενά) περνούσε αυτοκίνητο… Να είναι καλά ο άνθρωπος σταμάτησε για να βοηθήσει -εκείνη την στιγμή συνήλθε και ο "Κουρέας". Ο σκύλος είπε ότι ήθελε να συνεχίσει και να τον τερματίσει τον αγώνα! Αφού ευχαριστήσαμε τον άνθρωπο που σταμάτησε για να βοηθήσει και δίνοντας και ισοτονικό που είχα στο ένα παγουράκι μου για να συνέλθει εντελώς, συνεχίσαμε, αφού κάθισα να δω μήπως δεν μπορούσε να συνεχίσει για κάποιο διάστημα μαζί του… Συνέχισα τον αγώνα που αυτός μετά έμπαινε σε ένα πολύ δύσκολο τεχνικά μονοπάτι που ενώ στην αρχή ήταν απότομο ανηφορικό μετά ήταν απίστευτα κατηφορικό μέσα από δέντρα με πολύ τεχνικούρα (εκεί έριξα πολύ περπάτημα).

Το καλό μετά το μονοπάτι ήταν ότι άρχισε η μεγάλη κατηφόρα σε δασικό που με το καινούργιο μου εμπρός πιρούνι δεν είχα ξανά δει τον εαυτό μου να πηγαίνει έτσι σε κατήφορο… Ύστερα βλέποντας τα Καστέλια από ψηλά μου ανέβηκε η ψυχολογία… Και επιτελούς έφτασα στον τερματισμό!

Συμπέρασμα;

Κάνοντας καλύτερη κατανομή δυνάμεων ο αγώνας αυτός (αν και 17 χιλιόμετρα παραπάνω από τη Σφενδάμη …και με περισσότερη ανηφόρα) βγήκε πολύ πιο άνετα για μένα.

Δε θα ήθελα να ξεχάσω να πω ένα μεγάλο "μπράβο" για την πολύ καλή διοργάνωση και τον σχεδιασμό του αγώνα σε όλους τους συντελεστές, σας ευχαριστούμε!

Επίσημος Ιστότοπος Διοργάνωσης: mtb.opencup.gr