Selle San Marco Aspide Superleggera - Έργο τέχνης!

Βαθμολογία:
6/10 σαμπρελάκια

Ίσως ένα από τα τμήματα εξοπλισμού που δεν μπορείς να προτείνεις σε κανένα, ασχέτως πόσα χρόνια ασχολείσαι με την ποδηλασία, είναι η σέλα. Ο σωματότυπος του καθενός, το φύλο του, η ιδιαίτερη ανατομία της λεκάνης του, το είδος της ποδηλασίας με το οποίο ασχολείται, το στήσιμο του ποδηλάτου και άλλοι πολλοί παράγοντες κάνουν την επιλογή της σέλας μία από τις δυσκολότερες αποφάσεις όταν "δένεις" ένα νέο ποδήλατο ή αναβαθμίζεις το ήδη υπάρχον σου.

Πριν περίπου ένα μήνα μου δώθηκε η ευκαρία να περάσω λίγο χρόνο με την Aspide Carbon Superleggera της Selle San Marco. Για να είμαι ειλικρινής, ενθουσιάστηκα τόσο πολύ από το υπέροχο design της που ήθελα να αποδειχτεί η καλύτερη σέλα που έχω δοκιμάσει ποτέ. Για το δικό μου -καμιά φορά εκκεντρικό- γούστο η Superleggera (υπέρ-ελαφριά στα Ιταλικά) ήταν ότι πιο όμορφο θα μπορούσε να διακοσμήσει ένα ...παλουκόσελο! Γυαλιστερό λευκό με λεπτομέρειες σε μαύρο και μεταλλικό χρυσό και μια καλαίσθητη "τζίφρα" που υποδηλώνει την ονομασία του μοντέλου, στη δεξιά μεριά της μύτης του. Α, ναι -μιλάμε για την περιορισμένη έκδοση. Όχι όμως ότι τα όσα γράφονται παρακάτω αλλάζουν σε περίπτωση διαφορετικού χρώματος. Ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της είναι το ότι η κατασκευή της είναι εξ' ολοκλήρου από ανθρακονήματα (ράγες & κέλυφος), και το βάρος της είναι μια ανάσα πιο κάτω από τα 120gr (ok, η SSM λέει 100gr για το μέγεθος 225 που δοκίμασα, αλλά η ζυγαριά ακρίβειας εκατομυριοστού του νανογραμμαρίου που χρησιμοποιώ είχε διαφορετική άποψη). Α, πριν το ξεχάσω, το "γραφιτένιο" φινίρισμα στο κάτω μέρος της Superleggera είναι όλα τα λεφτά! Αν κοιτάξει κανείς κάτω από πολλές -ακόμη και πανάκριβες σέλες- μπορεί ν' απογοητευτεί. Όχι εδώ όμως, extra βαθμοί στη Selle San Marco λοιπόν...

Η "υπερελαφριά ασπίδα" τοποθετήθηκε στον κοκκινόμαυρο πύραυλο μου :P και με χαρά διαπίστωσα ότι δε χρειάστηκε καν να ξαναρυθμίσω το ύψος του παλουκόσελου βγάζοντας από πάνω του την Rever Ti μου (επίσης από τη Selle San Marco). Το "σουλούπι" της Aspide με αυτό της Rever μοιάζουν αρκετά, και οι ράγες τους έχουν το ίδιο ύψος. Εδώ όμως ερχόμαστε στη βασική διαφορά της Aspide με το παλιό, γνωστό μου σελάκι: Δεν έχει καμία ενίσχυση πάνω στο κέλυφος της. Μαξιλάρι τίποτα. Γιοκ. Νάδα. Σκέφτεστε ότι τουλάχιστον το κέλυφος της θα έχει κάποια ελαστικότητα το οποίο θα "αναπληρώνει" έστω και σε μικρό βαθμό την έλλειψη ενίσχυσης. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ελαστικότητα που μπόρεσα να ανακαλύψω με τα 72 κιλά μου.

Μαξιλάρι τίποτα, ελαστικότητα τίποτα. Είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι θα πάθω μεγαλύτερη πανολεθρία από τότε που δοκίμασα μια σέλα Tune Speedneedle, που τουλάχιστον είχε κάποια ελαστικότητα στο κέλυφος της και ένα υποτυπώδες μαξιλάρι στο σημείο όπου τα οστά της λεκάνης έρχονται σε επαφή με τη σέλα. Φόρεσα το καλύτερο μου ποδηλατικό σορτσάκι και ξεκίνησα για την πρώτη μου βόλτα πάνω στην ανθρακονημάτινη "ασπίδα". Κλικ... Κλικ... Τα παπούτσια κούμπωσαν στα πετάλια και πολύ γρήγορα βρισκόμουν στην παραλιακή.

Το κοντεράκι μου είχε ήδη γράψει τα πρώτα χιλιόμετρα και εγώ περίμενα να νιώσω τις πρώτες ενοχλήσεις. Παραδόξως, δεν ήρθαν. Όχι ότι δεν μπορούσα να καταλάβω την έλλειψη μαξιλαριού και ελαστικότητας του κελύφους, απλά η aspide δε με χτυπούσε όσο περίμενα. Χμ, για δες. Μάλλον κάτι στη σχεδίαση της κάνει τη διαφορά, ίσως εκείνο το αυλάκι στο κέντρο, που τρέχει κατά μήκος της. Οκ, ίσως υπήρχαν ελπίδες να "ανακηρύξω" τη Superleggera ως το καλύτερο σελάκι που έχει δοκιμάσει ποτέ ο Λίμας (εγώ είμαι αυτός). Σε προπόνησούλες μέχρι 60Km (περίπου 2 ώρες διάρκεια) δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα οτιδήποτε παραπάνω από αμελητέες ενοχλήσεις. Όταν όμως τα χιλιόμετρα άρχισαν ν' αυξάνονται, η "ασπίδα" απαιτούσε από τον αναβάτη να είναι και "πολεμιστής". Μετά τα 80Km δεν βρήκα καθόλου αμελητέο το χτύπημα που μου έδινε η σέλα, και τα τελευταία 5Km για να γυρίσω σπίτι δεν ήταν καθόλου ευχάριστα!

Ήμουν έτοιμος να βγάλω την Ιταλική ανθρακονημάτινη φλούδα από το ποδήλατο μου για να επιστρέψω στην καλή-γνωστή μου Rever. Σκέφτηκα όμως να την κρατήσω λίγο ακόμη, αφού ήξερα ότι παίζει σημαντικό ρόλο η συνήθεια, και δεν είχαν περάσει καλά-καλά δέκα μέρες που είχα ξεκινήσει τη δοκιμή.

Τις μέρες που ακολούθησαν, έτυχε να κάνω αποστάσεις 80-100Km και ενώ από τη μία επιβεβαιώθηκε η σκέψη μου περί συνήθειας, σιγουρεύτηκα επίσης ότι όσο καιρό και να έχεις στη διάθεση σου, τα τουλουμπάκια κρεμ μπρουλέ δε γίνονται. Έτσι και μια μινιμαλιστική, υπερελαφρού τύπου σέλα δε θα γίνει το ίδιο άνετη με μια καλά ενισχυμένη, λιγότερο σκληρή σέλα.

  • Πλεονεκτήματα της Aspide Carbon Superleggera:1. Σούπερ-σέξι εμφάνιση. Συνδυάστε τη με λευκή ταινία τιμονιού και μια χρυσή αλυσίδα μετάδοσης KMC 10X SL και θα έχετε ένα ποδήλατο που χρειάζεται γονική συναίνεση για να το κοιτάζουν μικρά παιδιά (δατ σέξι!). 2. Το -αρκετά- χαμηλό της βάρος. Σίγουρα υπάρχουν ελαφρύτερες, αλλά 118gr είναι αρκετά χαμηλό βάρος! 3. Η άκαμπτη μύτη της, που εμπνέει τον αναβάτη να σπριντάρει καθιστός και να βγάζει όλη του τη δύναμη στο δρόμο.
  • Μειονεκτήματα: 1. Η άνεση της! 2. Η τιμή της (€299,00!).

Κάνοντας πέρα την εμφάνιση της σέλας, θα την αγόραζα ως μια αγωνιστική σέλα για σχετικά μικρές αποστάσεις. Ίσως σαν κύρια, ίσως σα δεύτερη. Αν είχα τριακόσια Ευρώ να διαθέσω για σέλα! Βαθμολογώ λοιπόν τη Superleggera με 6 στα 10 σαμπρελάκια (και όχι περισσότερο, όπως θα ήθελα) γιατί είναι ακριβή και ακατάλληλη για πολλές ώρες ποδηλασίας. Δε δίνω λιγότερο όμως, γιατί είναι πανέμορφη και έχει την καλύτερη ποιότητα κατασκευής που έχω δει ποτέ!

*Μπορεί η Speedneedle της Tune να μη με βόλεψε στο ελάχιστο, αλλά δύο από τους φίλους μου (και οι δύο βαρύτεροι από εμένα) πίνουν νερό στ' όνομα της και δε θα την άλλαζαν με τίποτα. Καθαρά προσωπικό το θέμα της σέλας λοιπόν, ίσως τα δικά μου τουλουμπάκια να είναι η κρεμ μπρουλέ κάποιου...

Αντιπρόσωπος: Kassimatis Cycling