Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο ή μια ολόκληρη χρονιά μέσα σε αυτό...?

Τώρα τι να σας πώ; Ότι αλλαξοπίστησα; Ότι πάτησα τα πιστεύω μου και ξεπουλήθηκα για χάρη του περιορισμένου χρόνου αλλά και μιας περίπου παραπάνω ελεύθερης ώρας την ημέρα; Εγώ ήμουν αυτός που φώναζα ότι μπορείτε όλοι να πάτε στη δουλειά με το ποδήλατό σας. Ότι κάνει καλό, ότι διεγείρει το πνεύμα, το σώμα και άλλα πολλά σημεία του εαυτού σας (μην το διαβάσετε έτσι όπως ακούγεται αυτό!).

Ε λοιπόν δεν υπάρχει το μαύρο και το άσπρο. Υπάρχει και το γκρι. Έτσι όπως υπάρχουν μέρες που δεν γίνεται να κατεβαίνω και εγώ στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με το σπαστό μου ποδήλατο. Τις μέρες αυτές, εκείνο με κοιτάει με τα αυτιά κάτω και νιώθω σαν να το…απατάω.

Όπως καταλάβατε, οι αστικές μου μετακινήσεις με το ποδήλατο, έχουν περιοριστεί. Πολύ, πάρα πολύ. Από εκεί που έκανα 80-90χλμ κάθε εβδομάδα τώρα κάνω…ελάχιστα (λέω ελάχιστα γιατί δεν θέλω να παραδεχθώ ότι δεν κάνω καθόλου, με καταλαβαίνετε, στρουθοκαμηλίζω). Έγινα και εγώ ένα γρανάζι, όχι του σαζμάν, της άλλης μηχανής. (Τι είπα πάλι ο άνθρωπας)? Τρέχω και δε φτάνω. Με τα χίλια στην καθημερινότητα. Αφού μεγάλωσα, καλά να πάθω.

Και σταμάτησα και τα ΜΜΜ. Τώρα καβαλάω δίκυκλο (τρίκυκλο για τους γνωρίζοντες) με κινητήρα εσωτερικής καύσης. Αλλά το κάνω επειδή γυρίζω αργά το βράδυ σπίτι (αυτά λέω προσπαθώντας να με πείσω). Το σπαστό δεν το πουλάω, είμαι σίγουρος (?) ότι στο μέλλον θα επιστρέψω και θα κάνω και τις καθημερινές ποδήλατο. Ίσως αν οι δουλειές μου μετακομίσουν πιο κοντά στο σπίτι μου (ή αν δεν έχω δουλειές)…

Πάμε τώρα στο θέμα της δημοσίευσης. Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο αύριο Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου, Ευμενίου επισκόπου Γορτύνης και Αριάδνης μάρτυρος. Άκυρο το εορτολόγιο. Τι λέγαμε; Α, ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Εγώ θα πάρω το ποδήλατο και σαν καλός Αθηναίος, θα κατέβω στο κέντρο. Θα πάω στην οδό Αθηνάς να χαζέψω σε μυρωδιές από καρυκεύματα, potential μεζεδάκια, λουκάνικα και εκλεκτά μικροφαγώσιμα είδη. Και αφού κάνω τα ψώνια μου, θα ξανακαβαλήσω τις δυο μου ρόδες (αυτές χωρίς το μοτέρ, ντε) και θα συνεχίσω για το σπίτι… Θα περάσω και από το Σύνταγμα που θα έχει κάποιες εκδηλώσεις λέει, εξαιτίας της ημέρας. Όποιος θέλει παρέα ας μου στείλει να πάμε μαζί. Θα είναι και ο φίλος μου ο Θανάσης.

Και από Δευτέρα πάλι, όλοι στο χαμό της κλασσικής αστικής μετακίνησης. Θα έχουμε για παρηγοριά τον «ελάχιστο ελεύθερο χρόνο» και την «περιορισμένη» ποδηλατική ανάπτυξη…

Για όσους μεγάλωσαν-και για όσους κατάλαβαν- καλά να πάθουμε.