Cross training - Ο πρώτος μου Μαραθώνιος

Ομολογώ πως το σκεφτόμουν από πέρυσι αλλά κάτι το mtb κάτι η πρόσφατη-μικρή ενασχόληση με το τρέξιμο το άφησα για αργότερα. Ο πιλαλητικός μέντοράς μου Λεωνίδας (γνωστός και ως "Polyenios") μου είχε προτείνει τότε να το αναβάλω για τα γόνατα. Ήταν πολύ νωρίς έλεγε. Να ξεκινήσω να ανεβάζω σιγά-σιγά χιλιόμετρα για αποφυγή τενοντίτιδας (φλεγμονή στους τένοντες) ή τίποτα χειρότερο. Ακόμα, παρόλο που ασχολούμαι με την ποδηλασία και έχω κάνει μια καλή βάση στην καρδιά και στους μύες των ποδιών τα γόνατά δεν είχαν καταπονηθεί με τους κραδασμούς του τρεξίματος. Μέσα στη χρονιά και χωρίς πολλή προπόνηση μάζεψα μερικούς αγώνες (ορεινού τρεξίματος) : Υμηττός, Τζουμέρκα (κλαψ δεν έκανα το ποδήλατο) Σφενδάμη. Όλοι είχαν την ομορφιά τους και παρά τη σούρα μέχρι νιρβάνας το χαμόγελο τα νίκησε όλα στο τέλος. Το είχα - για την ακρίβεια το κουτσοείχα. Ας είναι καλά ο δάσκαλος, με τα γόνατα μέχρι τώρα τα πάω περίφημα.

Από τον Αύγουστο μπήκα σε τακτική προπόνηση για τα τριαθλήματα του Σχοινιά και του Πόρου. Κάπου στο δρόμο είδα πως έχω περιθώριο και ξεκίνησα τακτικές προπονήσεις. Καρδιά είχα (λέμε τώρα) αλλά τα πόδια ήταν ασυντόνιστα στο τρέξιμο. Στις μειωμετρικές κινήσεις του μυ (μονόδρομη δύναμη να κλείσει η άρθρωση), που ήξερα από το ποδήλατο, προστέθηκαν και οι πλειομετρικές (λειτουργία ελατηρίου πχ άλματα). Αυτή είναι η διαφορά του ποδηλάτου από το τρέξιμο. Σαν αποτέλεσμα ανέβαζα παλμούς και πήγαινα κότα (κακάριζα κιόλας μαζί με το Sapou στην τελευταία γραμμή Μαζινό ~ τύπου σκούπας).

Πλησιάζοντας στις 9 Νοέμβρη έπρεπε να το απόφαση. Αφού θα έτρεχα έπρεπε να καταστρώσω πρόγραμμα. Αυτό εκτός από νούμερα περιλαμβάνει κυρίως προσήλωση. Ας πάρουμε μια εβδομάδα. Βγάζουμε τα ΣΚ που γεμίζουν με mtb. Άντε να χωρέσει λίγο τρέξιμο το βράδυ. Καθημερινές έχουμε ποδήλατο, δουλειά, κολύμπι, (δουλειά,) ποδήλατο τρέξιμο. Τι μας μένει; Μας μένει "απ΄ έξω" χρόνος για κοινωνικότητες, μαγείρεμα, ταβανοκοίταγμα σιδέρωμα καθαριότητα σπιτιού και ύπνο. Κάτι μου λέει πως δεν θα κρατήσω τέτοιο πρόγραμμα για πολύ. Ξεκίνησαν ήδη και οι βροχές. Θα βρει το δρόμο του, δεν ανησυχώ. Το δύσκολο ήταν να ξεκινήσει. Δεν αρκεί όμως αυτό. Χρειάζεται ένα πρόγραμμα αρκετών εντατικών εβδομάδων για να ανέβεις επίπεδο. Ακολουθώ πλάνο τριών κύκλων από τέσσερις εβδομάδες. Κάθε εβδομάδα έχει διακυμάνσεις στα χιλιόμετρα. Η χαλαρή εβδομάδα κάθε κύκλου είναι 28χλμ. Σταδιακά ανεβαίνεις με την δυνατότερη εβδομάδα να φτάνει μέχρι 45χλμ (στον 1ο κύκλο) ή μέχρι 55χλμ (στον 2ο) ή 65χλμ (στον 3ο). Αν προσθέσουμε κάτι αγώνες τριάθλου και mtb τότε χρειαζόμαστε μαθηματικά για να λύσουμε τη συνάρτηση.

Έχω ήδη δει διαφορά στο ποδήλατο. Αν το κολύμπι με τράβηξε στον πάτο της ποδηλατικής κατάταξης το τρέξιμο με ξανανέβασε. Οι ρυθμικές ανάσες που χρειάζονται και τα δύο τελικά δίνουν μια ανάσα και στο ποδήλατο. Ειδικά η πιλάλα είναι αρκετά ελκυστική σε εμάς τους ποδηλάτες. Όχι μόνο γιατί ασκούμε παραπάνω τα πόδια αλλά για διαβάστε παρακάτω :

(Ο Παναγιώτης "Κύνουρος" Θεοφιλάς είναι φυσικοθεραπευτής, δρομέας, ποδηλάτης και φίλος. Ζήτησα τη γνώμη του πάνω στο θέμα του άρθρου)

-Kynouros: Επίσης η εναλλαγή των δύο (ή τριών μαζί με το κολύμπι)   αθλημάτων συμβάλει σημαντικά στη πρόληψη αλλά και στη θεραπεία μικροτραυματισμών όπως τενοντίτιδες. Δηλ. επιβαρύνοντας σε κάθε προπόνηση διαφορετικές μυϊκές ομάδες, δίνεις το χρόνο που απαιτείται ώστε να αναλάβει το μυϊκό σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κολύμπι συνιστάται από πολλούς αθλητίατρους και φυσικοθεραπευτές για την αποκατάσταση διαφόρων τραυματισμών όπως τενοντίτιδες, οσφυαλγίες, κατάγματα και διαστρέμματα.

-Γιάννης: Εχμμ, ευχαριστώ Kynouros, είδατε πως είναι να έχεις καλούς φίλους;

-Kynouros: το πιο σημαντικό όμως είναι η εκγύμναση του κορμού. Όσο και να ενδυναμώσουμε τα άκρα δεν κάνουμε τίποτα χωρίς δυνατό κορμό. Και δυνατός κορμός σημαίνει ατσάλινοι κοιλιακοί και ραχιαίοι οι οποίοι λειτουργούν ως μοχλοβραχίονας με τους μύες των ποδιών για πιο αποτελεσματική προώθηση κατά το τρέξιμο (ασκήσεις Λεωνίδα ;-) ) ή κατά το πεταλάρισμα στο ποδήλατο.

Γκουχούμ-γκουχούμ, ναι, ο κορμός. Όπως λέμε κοιλίτσα, παχάκια, δίπλες και ξάπλες. Το τρέξιμο τα λιανίζει. Ποδηλάτη με σαμπρέλα έχετε δει. Δρομέα δύσκολο να δείτε...

-Γιάννης: Λεωνίδα, να πούμε την καλή την άσκηση;

-Λεωνίδας: Έχουμε και λέμε:

-Kynouros: Πολύ καλές οι ασκήσεις του Λεωνίδα!
Με την γέφυρα στο ένα πόδι δεν χρειάζεται να κάνεις πρίν την "άσκηση για ραχιαίους" μιάς και δουλέυουν φούλ με το που σηκώνουμε τους γλουτούς, χωρίς καμία πιθανότητα τραυματισμού!
Εύγε Λεω!!

Ετοιμάζομαι για Μαραθώνιο. Τα τάληρα έγιναν από training session -> speed session. Οι μικρότερες διαδρομές έχουν ανηφόρες και καταλήγουν διαλειμματική παράλληλα με μαγείρεμα και βόλτα σκύλου.  Στο κοντινό γήπεδο με χλοοτάπητα το φεγγάρι των τελευταίων ημερών έδειξε πως άρχισε να πατικώνεται η περίμετρός του. Τα δεκάρικα μετά μουσικής του έπεσαν βαριά. Μπορεί και να είναι ψευδαίσθηση ή ψωροπερηφάνια.

Είμαι (το παραδέχομαι) λίγο περήφανος που θα τρέξω Μαραθώνιο.  Όχι με τον τρόπο που ένας στεριανός βουνίσιος μεταλλάχθηκε ενώ πνιγόταν σε αμφίβιο (adapt or die που είπε και ο Δαρβίνος). Είναι η βαριά κληρονομιά του Μαραθώνιου που με γεμίζει. Μάλλον οι λέξεις είναι πιο κοινότυπες από αυτό που περιγράφω. Αν θέλω να λέω πως έχω σχέση με την Ολυμπιακή ιδέα ως γόνος Ελλήνων, αν θέλω να δεχτώ την κληρονομιά του υγειή νου μέσα σε υγειές σώμα τότε ο Μαραθώνιος μου δείχνει ο πιο άμεσος δρόμος. Η απλότητα του να τρέξεις με τα πόδια σου έχει κάτι το ιδιαίτερο δίπλα στα σαζμάν, τις αναρτήσεις το κάρβουνο και το hydroforming. Είναι αυτή η βασική απλότητα που το κάνει ξεχωριστό. Καλά, ξέφυγα τελείως. Είναι όμως περίεργο που το αισθάνομαι. Μπορεί πάλι να είναι από εκείνα που πολλοί αισθάνονται και κανείς δεν αναφέρει. Πάντως εγώ τερματίζοντας θα ψιθυρίσω "Νενικήκαμεν", απλά ελπίζω να μην πέσω μετά κάτω...