Οικολογικές Ανησυχίες: Αστική Ατμοσφαιρική Ρύπανση

Εδώ και καιρό θέλω να γράψω για τη μαυρίλα της μεγαλούπολης, αλλά αυτό το καθημερινό επιβαρυμένο ωράριο δεν με αφήνει σε ησυχία. Γράφω και σβήνω ταυτόχρονα, δε μου αρέσουν αυτά που διαβάζω. Πόσες παράγραφοι μπορούν να βγουν από 5 συγκεκριμένες λέξεις; Γράφω σε τυχαία σειρά: ΔΝΤ, κρίση, ύφεση, χρέος, Μέρκελ, ανεργία. Ακολουθούμε όλοι τις παραφιλολογίες και ξεχνάμε ότι έχει έρθει η Άνοιξη και επίσημα (όχι ότι μας έλειψε και ιδιαίτερα). Άνοιξη με θερμοκρασίες που ανεβάζουν αργά αλλά επίσημα τον υδραργυρικό δείκτη, με την ημέρα να διαρκεί περισσότερες ώρες και με πιο πολύ χρόνο για εμάς να ασχοληθούμε με τον επίσημο χόμπι μας: το ποδήλατο.

Πάμε να μετρήσουμε έναν από τους κυριότερους υπαίτιους του φαινομένου του θερμοκηπίου; Το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί να μη συσχετίζεται άμεσα με το νέφος που αναφέραμε παραπάνω, αλλά είναι ένας από τους ρυπαντές του θερμοκηπίου και παράλληλα είναι αρκετά εύκολο να γίνει σενάριο υπολογισμού:

Ξεκινώ το συλλογισμό μου:

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στην Αθήνα βρίσκονται σε κίνηση περίπου 2,5 εκατ. επιβατικά αυτοκίνητα. Για λόγους απλότητας του συλλογισμού, δεν θα υπολογίσουμε καν τα επαγγελματικά οχήματα.

Φανταστείτε λοιπόν τον μέσο Έλληνα της Αθήνας. Ας πούμε λοιπόν ότι ο μέσος οδηγός διανύει με το προσωπικό του αυτοκίνητο 20 χιλιόμετρα κάθε μέρα, πέντε φορές την εβδομάδα. Αυτό μας κάνει 400 χιλιόμετρα το μήνα. Ένα μέσο αυτοκίνητο (φυσιολογικά κυβικά, όχι SUV αλλά κάτι μικρότερο) εκπέμπει –ας δεχθούμε 160gr διοξειδίου ανά χιλιόμετρο. Το μήνα λοιπόν, η εξάτμισή μας θα φτύσει απροκάλυπτα στον αέρα της πόλης μας 64 ολόκληρα κιλά του αερίου. Πολλαπλασιάζοντας τα 64 κιλά με τον αριθμό των οχημάτων του στόλου θα μείνουμε εμβρόντητοι: 160.000 τόνοι αερίου CO2 το μήνα στην πόλη μας.

Θυμηθείτε: Έχουμε λάβει υπόψη μόνο τα Ι.Χ και όχι τα επαγγελματικά, με λίγα σχετικά χιλιόμετρα και οι τιμές εκπομπών αφορούν καινούργια καλοσυντηρημένα αυτοκίνητα!

Μπορεί το παραπάνω σενάριο να μην είναι καθόλου επιστημονικό (αρκετές μη στατιστικά σημαντικές υποθέσεις) αλλά μας βοηθά στο να κατανοήσουμε το μέγεθος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην Αττική και δει στα ελληνικά αστικά κέντρα. Ενδεικτικά η Ε.Ε σε έκθεση της αναφέρει ότι η Ελλάδα για το 2009, άνηκε στην κορυφή των κρατών μελών που υπερέβησαν τα όρια επιφυλακής αερίων ρύπων. Και για να μη νιώθει μόνη η Ελλαδίτσα μας, είχε παρέα την Ιταλία (η οποία έχει και βαριά βιομηχανία), την Πορτογαλία και το Βέλγιο.

Τι θέλει να πει με τα παραπάνω ο ποιητής; Ε, να! Καλοκαίρι έρχεται, ο καιρός ανοίγει, η μέρα μεγαλώνει. Παρκάρετε τα αυτοκίνητά σας όσο μπορείτε και σβήστε την τηλεόραση. Κρίση είναι, δεν θα περάσει. Και δεν θα αλλάξει τίποτα με το να παρακολουθείτε την γνώμη του κάθε παραθυρολάγνου (νέα λέξη, Ντεμιανίστικη). Με την πρώτη ευκαιρία, ανεβείτε στο ποδήλατό σας. Κάντε πετάλι με διάθεση, γυρίστε το κεφάλι σας και δείτε και άλλους συνποδηλάτες να σας ακολουθούν. Γνέψτε τους με νόημα και προχωρήστε. Αν ξεκινήσετε με βαριά καρδιά θα το αγαπήσετε. Αν ξεκινήσετε με κέφι, θα το λατρέψετε…!